Başkan ve Vanası
Eski çağlarda su her
şeydi.
Suyu kontrol
edebildiğiniz kadar güçlüydünüz. Kurduğunuz şehirler suyun kenarında olmalıydı.
Avrupa’da neredeyse
tüm başkentlerin ortasından geçen bir nehir var örneğin.
Eğer suya
uzaktaysanız, ayağınıza getirecek mühendisliğe başvurmanız gerekliydi…
Bunun için de su
kemerleri her medeniyetin kullandığı bir çözümdü.
Suyu kontrol eden,
ateşi de kontrol etmeye başladı.
Londra’daki 1699
Büyük Yangını’ndan alınan en önemli ders, itfaiye vanalarıydı.
Peki ateşi kontrol
eden, havayı kontrol edebilir miydi vanalarla?
Pek tabi…
Bunun ilk örneği
ABD’de tarihi değiştirdi aslında.
1896’da, New York’ta
korkunç bir sıcak dalgası yaşandı. New York’ta 10 gün süren sıcak hava
dalgasında, 1.500 kişi hayatını kaybetti.
Çözümü bir polis
şefi buldu.
Başkent New York’un Polis
Şefi Theodore Roosevelt, apartmanlara sıkışan New York sakinlerini serinletmek
adına yangın musluklarının açılmasına, bir çeşit fıskiye yapılmasına karar
verdi.
Bu hareketi, sadece
New York’un değil, ABD’nin de tarihini değiştirdi. Roosevelt, önce New York
Valisi, kısa bir süre sonra da ABD’nin 26’ncı Devlet Başkanı seçildi.
Suyu kontrol edenler
tarih yazdı…
Tıpkı, Roosevelt’te
olduğu gibi…